De zeven werken van barmhartigheid De zeven werken van barmhartigheid Tekst bij de collectes tot aan Pasen Elke zondag tot aan Pasen is de collecte bestemd voor een activiteit die vorm geeft aan één van de zeven werken van barmhartigheid. Menno van der Beek schreef daarbij voor Kerk-in-Actie deze tekst: DE ZEVEN WERKEN VAN BARMHARTIGHEID De hongerige voeden, de dorstige laven, de naakte kleden, de vreemdeling herbergen, de zieke verzorgen, de gevangene bezoeken, de dode begraven: in zeven kwatrijnen, met een coda. Hij hing op straat rond. Ik had geen idee wat hij daar deed. Beleefd vroeg ik hem mee en bij het eten kwam hij langzaam los en nam hij ook het woord. Dat hebben we geweten. Vooral bij een paar glazen mooie wijn: toen hij een aantal diepe dingen zei vielen alle gesprekken op hun plaats en zagen we de dwarsverbanden. Eindelijk. Ik wilde iets terugdoen en ik had een jas die ik niet nodig had en die hem iets te groot was, maar ik heb aangedrongen en hij was zo vriendelijk om net te doen alsof het ding hem paste. En het werd laat. Ik zei, blijf hier logeren, en neem de tijd met ons. We kijken morgen weer met nieuwe ogen naar alle verhalen: er valt nog zoveel van elkaar te leren Hij had het zwaar. Wat stuk was, greep hem aan: hij is er vrijwel helemaal aan onderdoor gegaan, geen ziekte is hem onbekend gebleven maar wat wij voor hem konden doen, dat is gedaan. Zijn hart was vast te groot, want de regering, het geld, de macht en andere groeperingen hebben hem opgepakt en ergens opgesloten waar wij dan weer geschrokken op bezoek gingen. En toen we later weer iets van hem hoorden toen bleek hij afgevoerd, gemarteld en vermoord; wat konden wij nog doen? We zijn het lijk gaan halen en hebben hem begraven. Daar zijn vrienden voor. En later kwam er een bericht, via de tuinman, dacht ik: dat iemand zei, doe dit voor iedereen - doe het voor mij.

terug