De lichtspat De lichtspat De lichtspat   Een kleurloze schemer hing boven de zee we wezen elkaar een verdwijnpunt aan een lichtspat in een grijzende verte   over het kenterende water werd onze speurende blik als door een magnetisch oog gericht aangetrokken   zolang wij daar stonden zocht het ons op en liet het niet los, tot lang daarna hield iets in ons het vast   een onbestemde verwachting die vaag en naamloos was zweefde destijds door de dagen   los van het aanwijsbare daar en toen namen wij het licht in ons mee                                                  Kees Hermis

terug